Το εξελιγμένο delivery.

Μέσα στις όμορφες οδούς των μεγάλων πόλεων της Ελλάδας μικρά στολίδια είναι τα επιμελημένα μας cafés. Όμως τα cafés, τα take away stores, οι μικροεπιχειρήσεις εστίασης και τα ταβερνάκια πώς κουτσο-επιβιώνουν μέσα σε αυτή τη πανδημία;

Το delivery δεκαετίες τώρα ήταν μέρος των μικροεπιχειρήσεων εστίασης. Παλιές ελληνικές ταινίες συνηθίζουν να προβάλλουν την εικόνα του καφετζή που μεταφέρει με τον δίσκο τους καφέδες στα γραφεία των εταιριών. Η ρουτίνα του ανθρώπου στα αστικά κέντρα με χρονοβόρα μέρη του βίου όπως οι κουραστικές συγκοινωνίες, οι μεγάλες αποστάσεις, οι πολύπλευρες υποχρεώσεις μιας μη εκτεταμένης ή και μη πυρηνικής οικογένειας, θα λέγαμε πως επέτρεψαν την αύξηση της ζήτησης στο κανάλι διανομής του προιόντος στο σημείο του πελάτη. Αλλά δεν είναι μονάχα αυτό. Μια επιπλέον αυξητική τάση έσπευσε να θρέψει το κανάλι αυτό.

Αν το παρόν κείμενο γραφόταν λίγες δεκατίες πριν, φυσικά η τάση θα αναφερόταν στο προσωπικό τηλέφωνο. Γιατί σκέψου, αν έπρεπε να πας μέχρι το κοντινό περίπτερο για να ειδοποιήσεις κάποιον τηλεφωνικά, νόμιζω οτι θα περνούσες και από το διπλανό σου café για να ψωνίσεις. Όμως στις μέρες μας (Industry 4.0), όπου η καινοτομία συνεχίζει να κινείται με απίστευτα αυξητικούς ρυθμούς, η προσωπική δημιουργία έφερε στην επιφάνεια νέες λύσεις που γέμισαν διάφορα κενά στην αγορά και κράτησαν ανοιχτές μερικές μικρό-επιχειρήσεις εν καιρώ ακραίων φαινομένων.

Νομίζω πως οι περισσότεροι έχουμε χρησιμοποιήσει τις διαδικτυακές εφαρμογές παραγγελίας φαγητού που έχουν δυνατότητες επιλογής καταστήματος, γρήγορης αναζήτησης, διεκδίκησης προσφορών, προβολής του μενού, του χρόνου διανομής και αξιολόγηση. Αυτά είναι στοιχεία που προσδίδουν φιλικότητα στη διαδικασία, σχετική διαφάνεια στα καταστήματα και ανάλογη καλλιέργεια της σχέσης με τον πελάτη. Επιπλέον όμως, γεφυρώνουν το κενό που περιόριζε πολλά cafés να εισέλθουν δυναμικά στο κανάλι διανομής. Τα brunch cafés χρησιμοποιούν αυτά τα διαδυκτιακά κανάλια και έχουν την ευκαιρία να διευρύνουν το πελατολόγιό τους και τις παραγγελίες τους. Μια ακόμη πλευρική κατηγορία είναι και τα supermarkets όπου δείχνουν να επενδύουν σε αυτό χωρίς να επηρεάζονται από το κόστος διανομής.

Αυτά τα καταστήματα με αναλύσεις δεδομένων, πάντοτε σύφωνες με τους νομικούς άξονες (π.χ. του GDPR), θα μπορούσαν ακόμη καλύτερα να επωφεληθούν από την κατανόηση των ενδιαφερόντων του πελάτη, της αγοράς που κατέχουν και της προσαρμογής προσφορών που ικανοποιούν εξίσου όμορφα τα δύο μέρη. Η χρήση τέτοιων εφαρμογών απλοποιεί την εσωτερική λειτουργία αυτών των μικροεπιχειρήσεων. Η οργανωμένη συλλογή των παραγγελιών ενισχύει τη σίγουρη εκτέλεση καθώς αναφερόμαστε σε σωστά καθορισμένες παραγγελίες σύμφωνες με τα αποθέματα. Επιπροσθέτως, επιμελείται την αποφυγή λαθών, αφού η παραγγελία είναι διακρατημένη στα αυστηρά πλαίσια συγκεκριμένων επιλογών και υποδείξεων. Πιθανών επίσης να εντατικοποιεί και την διανομή μέσω της παροχής πληροφοριών στους διανομοίς σχετικά με τις διαδρομές και τους κοντινούς προορισμούς. Αλγόριθμοι ακριβοί για μια μικρο-επιχείρηση αλλά όχι για έναν εξωτερικό πάροχο διαδικτυακής λύσης που εφαρμόζεται στις μέρες μας.

Με αργούς ρυθμούς στη χώρα μας η χρήση οικολογικών λύσεων στη διανομή (π.χ. ποδήλατα, cargo bikes, ηλεκτρικά πατίνια, ηλεκτρικά μονότροχα) έρχεται να αντικαταστήσει τα μηχανάκια και να προσθέσει στη διαχείρηση της εκπομπής CO2, και ηχορύπανσης των πόλεων.

Ουσιαστικά, το delivery παίρνει μια πιο εξελιγμένη μορφή αποδεικνύοντας την τάση της εποχής για καινοτομία. Η αξία που απορροφάται από μικρο-επιχειρήσεις εστίασης και πελάτες δείχνει να αναδύεται σε μια καμπύλη που ικανοποιεί αυξητικά τις επιθυμίες και τα σωστά-ηθικά deals. Ωστόσο, το περιβάλλον που επηρεάζουμε και η προσωπική ελευθερία των ανθρώπων που έρχεται σε αμφισβήτηση της χρήσης προσωπικών δεδομένων και προσωποποιημένης εξυπηρέτησης, είναι εδώ και χρόνια στο προσκήνιο και σε μια τόσο μεγάλη ανάπτυξη χρίζουν περισσότερης μελέτης. Άραγε υπάρχει επόμενο επιχειρηματικό βήμα για τα ελληνικά deliveries; Και αν ναι, τι θα είναι;